Ο Νίκος Καραχάλιος είναι ένας storytelling tinker. Από μικρός του άρεσε να αφηγείται στους φίλους του όμορφες ιστορίες.

Η σκέψη του λειτουργεί με βάση τρεις άξονες: τα ταξίδια, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Γράφει δοκίμια, διηγήματα και πολλές φορές εξιστορεί απρόοπτα γεγονότα και ταξιδιωτικά events. Εξερευνά το τυχαίο. Κάποιες από τις ταινίες που τον επηρέασαν εμφανίζονται στα κείμενα που ακολουθούν ως «κινηματοχρονογραφήματα». Διαβάζει και εμπνέεται από συγγραφείς που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του. Αυτοί βέβαια ξέρουν να «γράφουν» και όχι απλά να «καταγράφουν», όπως προσπαθεί εκείνος.

Ξεχωρίζει τα βιβλία 5 «μεγάλων»: των Νίκου Καζαντζάκη, Μ. Καραγάτση, Antonio Perez Reverte, Boris Vian και Fernando Pessoa. Όχι μόνο για το έργο τους, αλλά κυρίως για τον ανατρεπτικό τρόπο που αντιμετώπισαν τον συντηρητικό περίγυρό τους. Μεγάλη επιρροή του άσκησαν τα «ετερώνυμα» του Pessoa, δηλαδή οι πολλαπλές περσόνες οι οποίες υπέγραφαν τα έργα του.

Μέχρι πρότινος έγραφε για να «ζήσει», ομιλίες, άρθρα, μελέτες, ακόμη και διαφημιστικά spots. Εδώ και αρκετό καιρό όμως ζει ως παρατηρητής, ανακαλύπτοντας νέες ιστορίες, «παράλληλες και ενίοτε τεμνόμενες». Τις υπαγορεύει περπατώντας σε παραλίες και τις αποτυπώνει στο χαρτί η πιστή του γραμματέας από το κτήμα της στην Άνδρο.

Η ζωή του Έλληνα storyteller ξεπερνά τις 5 δεκαετίες. Αυτά συμβαίνουν αν έχει γεννηθεί κάποιος το 1969. Όταν και αν μεγαλώσει ποτέ, θα ήθελε να γίνει ένας Καλός Πειρατής και να ζει 6 μήνες στο Βόρειο και 6 μήνες στο Νότιο Ημισφαίριο. Πιο συγκεκριμένα στις Κυκλάδες και στην Punta del Este της Ουρουγουάης.