Προβλέποντας το μέλλον με τον Σολωμό της Αμφιβολίας

Τα προφητικά κείμενα των Ντάγκλας Άνταμς και Στίβεν Φράι, και η πραγματικότητα.

Mπορεί μια σειρά κειμένων για το μέλλον να είναι πλήρης αν ένα τουλάχιστον από αυτά δεν αφορά κάποιον κορυφαίο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας; Βέβαια όχι!

Αν λοιπόν η αυτονόητη απάντηση είναι ότι «μέλλον» και «sci-fi» είναι δύο έννοιες συνυφασμένες -αν όχι «αδελφοποιημένες»- το επόμενο εύλογο ερώτημα είναι: ποιον από τους «μεγάλους» θα επέλεγε κανείς ως σημείο αναφοράς;

Τον «γεννήτορα» Ισαάκ Ασίμωφ, τον G.H. Wells που σχεδόν προκάλεσε με τον «Πόλεμο των Κόσμων» την εκκένωση ολόκληρης της Νέας Υόρκης, όταν οι κάτοικοί της πείστηκαν από την καθηλωτική φωνή του μοναδικού Όρσον Ουέλες ότι επίκειται άμεση κάθοδος εξωγήινων στο Λονγκ Άιλαντ, με μια ραδιοφωνική εκπομπή αντίστοιχη ενός podcast ή τον αγαπημένο μου Νόρμαν Σπίνραντ με τον «Μπακ Τζακ Μπάρρον και την Αιωνιότητα»;

Και όμως…

Κανείς εκ των τριών κορυφαίων δεν θα είναι η επιλογή μου για δύο λόγους: πρώτον γιατί ο εκλεκτός μου έχει γράψει τη δική του μοναδική ιστορία στο χώρο με τη μυθική πια τριλογία «Γυρίζοντας το Γαλαξία με Ωτοστόπ» και δεύτερον, γιατί είναι ο μόνος που έχει ονοματοδοτίσει ένα πανέξυπνο κείμενό του με τον ίδιο ακριβώς τίτλο: «Προβλέποντας το Μέλλον», («Predicting the Future»), που θα διατρέχει ως υπέρτιτλος όλα τα κείμενα του συγκεκριμένου αφιερώματος. Το όνομα αυτού -για να μην σας κρατάω σε αγωνία: Ντάγκλας Άνταμς!

Το σχετικό χρονογράφημα το ανακάλυψα «παραχωμένο» σε μια συλλογή post mortem που προλόγισε ένας άλλος «μεγάλος», ο κωμικός Στίβεν Φράι, με τίτλο «The Salmon of Doubt» (London, Pan Books, 2010), μια έκδοση που κοσμείται από ένα από τα πιο ευρηματικά εξώφυλλα που έχω δει!

Ένα ροζ background, πλαισιώνει μια γαλάζια γραφομηχανή, που φαίνεται να «καταπίνει» σαν να δέχεται στα «σπλάχνα της» ένα ψάρι -προφανώς σολωμό- που «βουτάει» μέσα της το κεφάλι του αφού είναι εξαφανισμένο -και φαίνεται μόνο το μισό και η ουρά του σολωμού- στο σημείο που θα έπρεπε να φιλοξενούνται λευκές ή δακτυλογραφημένες σελίδες.Κανονικά όφειλα ως ελάχιστο φόρο τιμής να μεταφράσω το 3σέλιδο του «Μεγάλου», αντί να γράφω τα δικά μου «μελλοντολογικά». Το προφητικό κείμενο του Άνταμς πρωτοδημοσιεύτηκε το 1999, δύο χρόνια πριν από τον ξαφνικό θάνατό του, μακριά από το αγαπημένο του Λονδίνο, στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια (Τhe Independent on Sunday, November, 1999).

Θα πάρετε όμως μια μικρή γεύση βρετανικού σολομού με τις δύο πρώτες προτάσεις της εισαγωγικής παραγράφου. Όσοι εκ των αναγνωστών δεν γνωρίζουν το έργο του, θα αποκτήσουν μια ιδέα για το χιούμορ και τον ιδιαίτερα πρωτότυπο τρόπο σκέψης του: «Trying to predict the future is a mug’s game. But increasingly it’s a game we all have to play, because the world is changing so fast and we need to have some sport of idea of what the future’s actually going to be like. Βecause we are going to have to live there, probably next week!»

μτφ. «Η προσπάθεια να προβλέψει κανείς το μέλλον είναι ένα παιχνίδι για χαζούς (ηλιθίους στο πρωτότυπο). Αλλά είναι ένα παιχνίδι το οποίο θα πρέπει να παίξουμε. Γιατί ο κόσμος αλλάζει τόσο γρήγορα, που πρέπει να έχουμε μια κάποια ιδέα για το πώς περίπου θα μοιάζει το μέλλον. Γιατί όλοι θα πρέπει να ζήσουμε εκεί, πιθανότατα την επόμενη εβδομάδα»…!